به نقل از «جماران»

در قبال پرستار کودک چه مسئولیت هایی داریم؟

تاریخ انتشار: ۲۷ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۲۲۱۱۵۱

کسی که پرستار کودک دارد باید همه چیز را در مورد او بداند، همچنین باید بداند که او به چیزهای زیادی فکر می کند که روی کار او تأثیر می گذارد، بنابراین باید در سطور زیر به او بگوییم.

پرستار بچه که به چیزهایی فکر می کند و به آنها نمی گوید

 

 

1- پرستاری از کودکان یک حرفه حرفه ای است:

یک پرستار کودک آرزو می کند که با او طوری رفتار کنند که انگار او یک کار حرفه ای مهم است و او خدمتکار خانه نیست.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

پرستاری و تربیت کودک یک حرفه حرفه ای است زیرا همه افراد توانایی برخورد با کودکان و نگهداری طولانی مدت از آنها را ندارند.

پرستاری از کودک  همچنین توانایی درک کودک و درک خواسته های او را دارد حتی اگر هنوز نتواند صحبت کند.

2- از پرستار کودک درخواست اضافه کاری نکنید:

فقط به این دلیل که دایه در داخل خانه کار می کند به این معنی نیست که او عضوی از خانواده شده است، این درست نیست.

پرستار بچه شخصی است که کار خود را انجام می دهد و دارای حقوق اولیه و واجب مانند مرخصی، ایام بیماری و حداقل یک روز مرخصی در هفته است.

3- دایه به اتاق خودش در خانه نیاز دارد:

برخی از زوج ها اتاق جداگانه ای برای پرستار کودک در نظر نمی گیرند

و از او می خواهند که در اتاق کودک یا بدتر از آن با دو یا سه کودک مشترک باشد.

این مورد توسط بسیاری از پرستاران کودک پذیرفته نمی شود زیرا پرستار کودک حق دارد یک اتاق خصوصی برای استراحت و خواب او داشته باشد و کمی خلوت داشته باشد.

4- پرستار بچه که خانه دار نیست:

برخی از پرستاران کودک ممکن است مجبور شوند قسمت هایی از خانه را تمیز کنند، زیرا نمی توانند در یک فضای ناپاک کار کنند.

و چون مکان نجس محیط مناسبی برای میکروب ها  است و این برای کودکان بسیار مضر است.

والدین بچه ها باید به این نکته توجه کنند و از پرستار بچه انتظار نظافت خانه را نداشته باشند زیرا این کار جزو وظایف او نیست.

5- رفتارهای بد کودک:

در یکی از  موقعیت ه ا  کودکی صورت پرستار بچه را گاز گرفت اما مادر موضعی نگرفت و به فرزندش گفت: گرسنه ای؟ و این به قول یکی از پرستار های تحت پوشش مجموعه پرستاری بهار بود .

این قابل قبول نیست والدین باید به رفتار کودک با دایه توجه کنند و در صورت غیرعادی بودن کودک را تنبیه کنند و رفتار او را اصلاح کنند.

6- پرستار بچه ای که خانواده خودش را دارد:

 

 

پرستار بچه هم مثل بقیه خانواده دارد و حق دارد مرخصی بگیرد تا با خانواده اش ملاقات کند و آنها را بررسی کند.

این یکی از حقوق پرستاران کودک است که باید از آن دفاع کرد.

7- فست فود در منزل:

در واقع، اکثر پرستاران کودک از کیفیت غذایی که می خورند شکایت دارند

از آنجایی که والدین سفارش دادن فست فود را آسان می کنند، علاقه ای به غذای سالمی که باید در اختیار فرزندانشان قرار گیرد، از جمله سبزیجات و میوه ها نیستند.

از این رو پرستاران کودک توصیه می کنند برای حفظ سلامتی کودکان از ورود فست فود به خانه جلوگیری شود و انواع دیگر غذاهای سالم به کودک ارائه شود.

9- به پاس زحمات پرستار کودک باید حقوق معقولی در نظر گرفت:

نگهداری از کودک کار سخت و دشواری است که برای مراقبت از کودک نیاز به تلاش و تمرکز زیادی دارد.

بنابراین لازم است به پرستار کودک در قبال زحمات و زحماتی که با فرزندتان می‌کشید، حقوق معقول و خوبی بدهید، او شایسته آن است.

- از همان ابتدا با دایه صادق باشید:

صداقت کوتاه ترین راه برای درک است.

این عاقلانه نیست که به دایه دروغ بگوییم و به او بگوییم که او اتاق خودش را دارد و در واقع با فرزندتان در یک اتاق خواهد خوابید.

صادق و واضح باشید زیرا این دروغ ها اعتمادی را که باید بین دو طرف باشد، بین والدین و پرستار بچه از بین می برد.

11- با دایه با احترام و برابر رفتار کنید:

دایه زمان زیادی را در داخل خانه می گذراند، بنابراین باید با احترام، قدردانی و برابری با او رفتار کرد.

چون دایه کسی است که فرزندان شما را بزرگ می کند.

در بسیاری از موارد، دایه بهترین دوست فرزندان می شود.

 

*** این مطلب در سرویس گزارش آگهی منتشر شده و تبلیغاتی می باشد؛ لذا جماران هیچ توصیه در رابطه با انجام فعالیت فوق ندارد.

منبع: جماران

کلیدواژه: افغانستان سهام عدالت لیگ برتر لیگ قهرمانان مقدماتی جام جهانی واردات خودرو ویروس کرونا پرستار کودک پرستار بچه پرستاری از کودکان استخدام پرستار کودک افغانستان سهام عدالت لیگ برتر لیگ قهرمانان مقدماتی جام جهانی واردات خودرو ویروس کرونا پرستاران کودک پرستار کودک پرستار بچه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۲۲۱۱۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بخش خصوصی؛ امید ایران توانمند

بررسی شعارهای سال نشان می‌دهد در ۱۷ سال گذشته ۱۶ سال با محور مستقیم در اقتصاد همراه بوده و همین موضوع حاکی از آن است که ایران از نظر جایگاه اقتصاد هنوز به نقطه مطلوب نرسیده و نیازمند کار اساسی بیشتر در این زمینه است. - اخبار رسانه ها -

به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، در طول سال‌های گذشته یکی از محورهای مورد تاکید رهبر معظم انقلاب اسلامی، اقتصاد بوده است. بررسی شعارهای سال نشان می‌دهد در 17 سال گذشته 16 سال با محور مستقیم در اقتصاد همراه بوده و یک دهه نیز صراحتا به تولید اشاره شده است. همین موضوع نشان می‌دهد ایران از نظر جایگاه اقتصاد هنوز به نقطه مطلوب نرسیده و نیازمند کار اساسی بیشتر در این زمینه است.

آن‌طور که کارشناسان می‌گویند، دولت‌ها اقدامات را کوتاه‌مدت می‌بینند و اسناد بالادستی را خیلی در انجام امور به کار نمی‌گیرند. یکی از اقداماتی که دولت‌ها باید در راستای آن تلاش کنند، توانمندسازی بخش خصوصی است. امسال نیز همانند سال‌های گذشته نام اقتصادی با محوریت تولید نام‌گذاری شده که ملزومات رسیدگی به آن را بررسی کرده‌ایم. 

1403 سال جهش تولید با مشارکت مردم نام گرفت تا نقشه‌راهی باشد برای قوای سه‌گانه، بخش‌خصوصی و فعالان اقتصادی و تجار. از ابلاغ اصل 44قانون اساسی تاکنون نزدیک به دو دهه می‌گذرداماهنوزاین موضوع به‌صورت کامل اجرا نشده و برخی شرکت‌ها واگذار شده‌اند اما مدیریت آنها در اختیار دولت است. در مردمی‌سازی اقتصاد،هدف ایجاد یک بسیج عمومی به‌منظور مشارکت‌دادن و مسئولیت‌گرفتن مردم در اقتصاد ملی است. بسیج عمومی زمانی شکل می‌گیرد که یک ایده‌ کلان سیاسی و گفتمان وابسته به آن از سوی دولت مطرح شود. به تعبیر رهبر معظم انقلاب، دولت باید یک برنامه‌ کلان و نقشه‌ جامع داشته باشد. این برنامه‌ کلان ضمن روشن‌کردن جهت حرکت و تصویرسازی از آینده، اولا نوعی دعوت مردم به پذیرش مسئولیت در اقتصاد است و سرمایه‌های عمومی و اراده‌های مردمی را به خود جذب می‌کند. ثانیا همگرایی و هماهنگی در ساختار اداره‌ جامعه را شکل داده و به نحوی دولت را بازسازی می‌کند. در فقدان چنین طرحی، هر عملی صرفا به پراکنده‌کاری کورکورانه منجر خواهد شد.
     
اقتصاد دولتی و اقتصاد بازاری!
مسأله‌ مشارکت مردم در اقتصاد اساسا متفاوت از دو نگاه افراطی «اقتصاد دولتی» و «اقتصاد بازاری و آزادسازی اقتصادی» است و نباید آن‌ را به مواردی همچون خصوصی‌سازی و آزادسازی تقلیل داد؛ بلکه باید توجهات را به وضعیت اقتصاد ملی ایران (وضع موجود) و هدف برآمده از ایده سیاسی دولت (وضع مطلوب) معطوف کرد. رهبر معظم انقلاب اخیرا در 15 فروردین امسال در واکنش به این تصور نادرست، بیان داشتند: «دولت در مسائل اقتصادی، ستادی عمل کند، هدایت کند، در مسأله آمایش سرزمینی، مسأله‌ نوع فعالیت اقتصادی که باید هرجا انجام بگیرد، نظارت کند، مراقبت کند که تخلفی به وجود نیاید. عامل هم مردم [باشند]. مردم هم عمل اقتصادی را انجام بدهند؛ یعنی تفکیک بین وظایف دولت و وظایف مردم.»
     
مردمی‌سازی اقتصاد
میلاد بیگی، کارشناس اقتصادی درباره مردمی‌سازی اقتصاد می‌گوید در خصوصی سازی  دولت ابتدا باید به بخش ذاتی خود که نظارت و تنظیم گری است بپردازد و بعد سراغ خصوصی سازی برود. همچنین قوای دیگر نیز باید دراین مسیر همراه بخش اجرایی باشند.بنابراین پیش‌نیاز مردمی‌سازی این است که دولت خود را ذیل یک ایده سیاسی بازیابی کرده و بر اساس آن مسئولیت‌های خود را بازتعریف کند. حتی انجام وظایفی همچون«نظارت» و«تنظیم‌گری» که از مسئولیت‌های مهم دولت در اقتصاد هستند نیز نیازمند دولتی است که بداند چه چیزی می‌خواهد و بر اساس آن بنا دارد اراده‌های عمومی جامعه را به چه سمتی معطوف کند.همچنین ابزارهای سیاست‌گذاری و جهت‌دهی رافراهم کرده باشد.سوم این‌که امکان نظارت بر این فرآیندها را نیز در خود شکل داده باشد. چنین دولتی از قضا دولتی بسیار مقتدر با مسئولیت‌های فراوان است. از همین رو مشارکت‌دادن مردم در اقتصاد و گذار از تصدی‌گری دولتی به تنظیم‌گری و نظارت، نباید به معنای شانه ‌خالی‌کردن دولت از مسئولیت‌های ذاتی خود و تضعیف دولت باشد. به عبارت دیگر مردمی‌سازی به معنای کنار گذاشتن دولت نیست، بلکه دقیقا به معنای «احیای دولت قوی» است.
     
توانمندسازی عمومی 
به‌منظور حضور هرچه بیشتر مردم در اقتصادملی لازم است مردم یا به تعبیری بخش خصوصی توانمند در ایران شکل بگیرد تا امکان مسئولیت‌پذیری هرچه بیشتر دراقتصاد را داشته باشد. هرچند تاکنون ظرفیت‌های خوبی در بخش خصوصی ایران شکل گرفته اما در نسبت با نقشی که بخش خصوصی باید در ایران آینده ایفا کند، اندک است.
     
اجتناب از برداشت‌های اشتباه 
دولت قوی، دولتی است که با درس‌آموزی از تجربیات گذشته و اجتناب از برداشت‌های اشتباه در مورد «مشارکت مردم در جهش تولید» به تکرار سیاست‌های اشتباه نمی‌پردازد؛ چراکه آزموده را آزمودن خطاست.  برخی دولت‌ها اشتباهات زیادی در بخش اجرا از رهنمودهای رهبری داشتند. به‌عنوان نمونه می‌توان به تکه‌تکه‌کردن بخش‌های مختلف زنجیره‌های ارزش تحت عنوان مشارکت عمومی اشاره کرد. یکی از اشتباهات مهم در مورد مشارکت‌ مردم در اقتصاد این است که وجود واحدهای بزرگ اقتصادی در تناقض با اقتصاد مردمی درک شود و تبدیل واحدهای بزرگ و بهره‌ور اقتصادی به کارگاه‌های متعدد در دستورکار قرار گیرد. در شرایط کنونی در بسیاری از حوزه‌ها، ساختار اقتصادی به نحوی است که با واحدهای تولیدی بسیار کوچک و پراکنده مواجه هستیم؛ واحدهایی که بسیار آسیب‌پذیر هستندوبه‌دلیل عدم امکان دستیابی به صرفه‌های مقیاس، توان عمیق‌شدن در زنجیره‌های ارزش را از کشور سلب می‌کنند. در چنین شرایطی حرکت به سمت تکه‌تکه‌کردن بخش‌های مختلف زنجیره‌ ارزش در ایران اشتباهی بزرگ است. این تلقی که «منظور از مشارکت عمومی، خرد کردن سهام شرکت‌ها میان مردم است» نیز صحیح نیست؛ چراکه عموما به‌دلیل امکان‌ناپذیر بودن تجمیع سهم‌های خرد در شرکت‌ها، یا با تداوم نقش‌آفرینی دولت در اداره آن بنگاه‌ها مواجه خواهیم شد یا باید شاهد آشفتگی در اداره‌ این بنگاه‌ها باشیم.

ممنوعیت خصوصی‌سازی کورکورانه
یک آفت بزرگ در مواجهه با مردمی‌سازی در دوره‌های وجود کسری‌های بودجه برای دولت، گرایش به خصوصی‌سازی صرفا با هدف رد دیون دولت و تامین کسری بودجه، بدون توجه به پیش‌نیازها و ضرورت‌های واگذاری شرکت‌های دولتی است. متاسفانه در دو دهه‌ گذشته به‌کرات این اتفاق افتاده و ثمره‌ خصوصی‌سازی از یک سو خلع‌ید دولت و خالی‌شدن دولت از ابزارها و از دیگر سو، عدم تغییر محسوس کارآمدی و بهره‌وری در اداره شرکت‌ها و حتی گاه از بین رفتن ساختار سرمایه‌ بنگاه‌ها بوده است. همان‌طور که پیشتر اشاره شد، واگذاری شرکت‌های دولتی نباید با نگاه شانه‌ خالی‌کردن دولت از مسئولیت و از روی ناچاری باشد. این تلقی ساده‌انگارانه است که صرفا با واگذاری شرکت‌های بزرگ از سوی دولت به بخش خصوصی، بدون آن‌که دولت توان تنظیم‌گری و نظارت را در خود ارتقا داده باشد و شکل جدیدی از مسئولیت را پذیرفته باشد، وضعیت شرکت‌های دولتی بسامان خواهد شد.آن‌طور که فعالان بخش خصوصی می‌گویند، تجار قابل تحریم نیستند و اگر جنسی را بفروشند، پول آن را می‌آوردند اما در مراودات دولت‌ها این‌گونه نیست و تحریم‌های بانکی و تجاری می‌تواند تاثیر داشته باشد.

منبع: جام‌جم

انتهای پیام/